18.Propozycja rozwiązań instytucjonalno - organizacyjnych

 

18.1.Organizacja wspierania przedsiębiorczości

Wdrożenie strategii winno być realizowane w trzech etapach:

Etap I - (organizacyjny) Realizowanie przez gminę określonych rozwiązań organizacyjnych, mających na celu przygotowanie procesu wdrożenia.

Etap II - (gospodarczy) Utworzenie Miejsko-Gminnego Towarzystwa Gospodarczego i przyjęcie przez Towarzystwo zadań zapoczątkowanych w etapie I. Utworzenie Miejsko-Gminnego Centrum Przedsiębiorczości i Aktywizacji Gospodarczej.

Etap III- Kontrolna weryfikacja projektu, uzupełnienia oraz kontrola (Program otwarty).

Poniżej prezentujemy propozycje niektórych rozwiązań organizacyjnych

Etap I  Po przyjęciu projektu można podjąć konkretne działania, których celem będzie pełne wdrożenie wszystkich propozycji programowych przez Zarząd i Radę Miejską, Biuro Pracy, Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa, instytucje oświatowe, przedsiębiorców, banki oraz wszystkich mieszkańców gminy. Decydującymi jednak będą rozwiązania organizacyjne podjęte przez Zarząd i Radę polegające na powołaniu wyspecjalizowanej komórki koordynacyjnej składającej się z 1 - 3 osób zajmujących się wyłącznie zadaniami związanymi z wdrożeniem programów określonych w strategii (aktywizacją gospodarczą, rozwojem przedsiębiorczości, organizacją procesów inwestycyjnych itp.). Dobrany personel (np. w drodze konkursu) musi być dyspozycyjny, ruchliwy, pełnić obowiązki często poza godzinami pracy. Preferowane winno być wykształcenie ekonomiczne i prawnicze z dobrą znajomością języków angielskiego i niemieckiego.

Proponuje się następującą strukturę organizacyjną komórki koordynacyjnej:

Kierownik - koordynator
Specjalista ds.  informacji i promocji gminy			Organizator wspierania przedsiębiorczości i pozyskiwania inwestorów

Kluczową kwestią jest dobór koordynatora, który musi wykazać się pomysłowością i sprawnością działania.

Do zadań zespołu należałoby przygotowanie i praktyczne wdrażanie głównych elementów strategii oraz przygotowywanie wdrożenia etapu II. Ze względu na dość duży koszt funkcjonowania tej komórki, wskazane jest pozyskanie dodatkowych środków na ten cel z innych źródeł (w tym z Powiatowego Urzędu Pracy). Wskazane jest zastosowanie systemu prowizyjnego.

Organem nadzorującym pracę zespołu lub specjalisty winna być Rada Miejska. Zakres pracy zespołu lub specjalisty obejmowałby:

• promocję drobnej przedsiębiorczości, generowanie liderów,
• utworzenie centrum edukacyjnego na bazie szkoły, organizowanie szkoleń z zakresu drobnej przedsiębiorczości, przekwalifikowania zawodowego, prowadzenia firmy itp.,
• zorganizowanie stałego punktu informacyjnego w siedzibie Urzędu Miasta i Gminy - dla osób rozpoczynających działalność gospodarczą,
• zorganizowanie Gminnego Centrum Przedsiębiorczości i Aktywizacji Gospodarczej,
• nawiązanie kontaktów z organizacjami krajowymi i zagranicznymi w celu organizowania praktyk dla lokalnych liderów i przedsiębiorców (wyjazdy studyjne, seminaria, konferencje, wymiana grup),
• podjęcie współpracy z instytucjami finansowymi, Funduszami, Fundacjami itp. w celu pozyskania środków finansowych z zewnątrz na wsparcie rozwoju gospodarczego gminy,
• pozyskanie inwestorów i zorganizowanie serwisu informacyjnego obejmującego wspieranie inwestorów chcących prowadzić działalność gospodarczą na terenie gminy (organizacja procedury obsługi wybranych inwestycji, monitoring inwestycji itp.),
• nawiązywanie i utrzymywanie stałych kontaktów ze środowiskami przedsiębiorców (organizowanie stałych spotkań, przekazywanie informacji o stanie finansowym i inicjatywach gospodarczych, współorganizowanie przedsięwzięć z zakresu budowy infrastruktury komunikacyjnej, transportowej itp.),
• tworzenie ułatwień dla podejmowania i rozszerzania działalności gospodarczej i kierowanie propozycji nowych rozwiązań do władz gminy,
• współpraca z Agencją Rozwoju Regionalnego, Izbą Rolniczą i Ośrodkiem Doradztwa Rolniczego,
• promocja gminy (programu) na zewnątrz. Tworzenie image’u gminy w środkach masowego przekazu. Organizowanie kontaktów z mediami wg zasady, jak największego dostępu prasy, radia i telewizji do wszelkich spraw, związanych z realizacją programów. Przygotowanie biuletynu informacyjnego. W informatorze należy zaprezentować możliwości rozpoczynania prowadzenia działalności gospodarczej, walorów turystycznych, kulturalnych, edukacyjnych itp. Ważne będą ogłoszenia prasowe w lokalnych gazetach, w dziennikach ogólnopolskich a także w czasopismach rolniczych.
• Stały kontakt z Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa Oddziałem Terenowym w Szczecinie, Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, Ośrodkami Doradztwa Rolniczego.

Etap II jest kontynuacją działań podjętych wcześniej. Zakłada się, że rozwój gospodarczy gminy oparty będzie o nowe firmy (głównie prywatne) i przedsięwzięcia inwestycyjne obejmujące infrastrukturę techniczną (programy w załączeniu). Przewiduje się dużą dynamikę korzystnych tendencji. Niezbędne jest zatem utworzenie nowych instytucji, które wspierałyby uruchomione procesy gospodarcze:

• Towarzystwa Gospodarczego
• Funduszu Gwarancji Kredytowych
• Centrum Przedsiębiorczości i Aktywizacji Gospodarczej
• Związków międzygminnych celem realizacji wspólnych przedsięwzięć inwestycyjnych.

Towarzystwo Gospodarcze (TG)

Towarzystwo Gospodarcze będzie grupowało miejscowych przedsiębiorców, rolników, osoby prywatne, banki, Agencje Własności Rolnej Skarbu Państwa oraz Samorząd Gminny: winno być ono głównym organizatorem i koordynatorem rozwoju gospodarczego i społecznego gminy. Ważne jest natychmiastowe podjęcie wszelkich działań mających na celu zorganizowanie i zarejestrowanie w Sądzie. Szczegółowe zadania i zakres funkcjonowania Towarzystwa zaprezentowano w Statucie TG. Przygotowaniem i rejestracją Towarzystwa Gospodarczego zajmuje się komórka koordynująca lub specjalista.

Fundusz Gwarancji Kredytowych (FGK)

Może funkcjonować w ramach Towarzystwa Gospodarczego lub jako instytucja powiatowa obejmująca swym zasięgiem gminy powiatu Gryfino. Powinien służyć wspieraniu rozwoju drobnej przedsiębiorczości na terenie gminy, ułatwiać potencjalnym i obecnym przedsiębiorcom dostęp do kredytów. Fundusz będzie działać na podstawie własnego regulaminu – Statutu /w załączeniu/.

Podstawowymi barierami, ograniczającymi efektywny rozwój małej i średniej przedsiębiorczości w gminie są:

• brak wystarczających środków finansowych na rozpoczęcie działalności gospodarczej na własny rachunek,
• wysokie oprocentowanie kredytów bankowych,
• brak jednoznacznych i wyczerpujących informacji na temat dostępu do zewnętrznych źródeł finansowania,
• wymóg zgromadzenia zabezpieczenia, często w wysokości dwu-trzykrotnie wyższej niż wartości zaciąganego kredytu czy pożyczki,
• wzajemna nieufność potencjalnych kredytobiorców i banków, wynikająca z niekorzystnych doświadczeń i uprzedzeń.

Stąd pojawiła się konieczność poszukiwania nowych rozwiązań, które łagodziłyby przedstawione wyżej bariery. Jednym z pomysłów było tworzenie funduszy gwarancyjnych, zwłaszcza, że w wielu krajach o rozwiniętej gospodarce rynkowej takie instytucje finansowe w bardzo poważny sposób oddziaływują na rozwój gospodarczy, szczególnie na poziomie lokalnym (Włochy, Francja).

Podstawowym zadaniem funduszy jest ułatwienie małym i średnim przedsiębiorstwom oraz aktywnym, chcącym rozpocząć działalność gospodarczą na własny rachunek bezrobotnym, dostępu do kredytów bankowych i z Funduszu Pracy przez udzielanie poręczeń i gwarancji kredytowych. Z reguły nie mają one osobowości prawnej i nie prowadzą wyodrębnionej księgowości według obowiązujących powszechnie zasad finansowo-księgowych, ale funkcjonują jako wewnętrzne jednostki organizacyjne instytucji je tworzących.

Ze względu na charakter działalności konieczne jest wyodrębnienie funduszu w zakresie działalności finansowo-operacyjnej. Jest to realizowane przez zdeponowanie środków funduszu na specjalnym koncie (lokata terminowa) w ramach rachunku Towarzystwa Gospodarczego w banku współpracującym. Środki te nie są włączone do operacyjnego obiegu fundacji lecz są zarezerwowane wyłącznie na potrzeby funduszu.

Istotnego znaczenia nabiera ścisła kooperacja banku i funduszu, ponieważ możliwe jest rozszerzenie ilości udzielanych poręczeń poza kapitał własny funduszu przez zastosowanie tzw. mnożnika kapitałowego. Jego idea polega na tym, że bank jest gotów akceptować poręczenia do kwoty kilkakrotnie przekraczającej sumę depozytu gwarancyjnego funduszu (suma poręczeń przekracza kilkakrotnie kapitał funduszu). Wynika to z faktu, że udzielenie poręczenia czy gwarancji nie powoduje realnego wypływu pieniądza z kapitału funduszu – pozostaje on w dalszym ciągu na rachunku, a praktyczne doświadczenia wielu krajów potwierdzają, że istnieje bardzo małe prawdopodobieństwo wystąpienia konieczności jednorazowej egzekucji masy poręczeń przewyższającej kapitał funduszu.

Aktualnie w naszym kraju banki akceptują mnożnik na poziomie 2-4 krotnej wartości depozytu gwarancyjnego, ale stabilizowanie się sytuacji gospodarczej kraju i umocnienie się instytucji funduszy poręczycielskich na rynku rokuje nadzieję na wzrost jego wartości (we Włoszech stosuje się mnożnik na poziomie 20-25).

Drogi docierania potencjalnych klientów do funduszu mogą być bardzo różne. Zakładamy poinformowanie o działalności funduszu banków, urzędów gmin, WODR, Powiatowego i Wojewódzkiego Urzędu Pracy, powstającego Centrum Przedsiębiorczości, itp.

Rysunek 1. Zasada mnożnika kapitałowego funduszu gwarancyjnego.

Centrum Przedsiębiorczości i Aktywizacji Gospodarczej

Rozwój gospodarczy gminy uzależniony będzie od aktywności gospodarczej, społecznej przedsiębiorczości mieszkańców gminy. W tym celu niezbędne jest powołanie własnego centrum, które stymulowałoby wszelkie procesy aktywizacji mieszkańców i przedsiębiorstw w gminie.

W skład centrum winny wchodzić:

• Ośrodek przedsiębiorczości (inkubator).
• Ośrodek edukacyjno - kulturalny na bazie szkół i Gryfińskiego Domu Kultury.

a) Ośrodek przedsiębiorczości (inkubator)

Jest to instytucja, która również warunkuje przezwyciężenie barier mentalnych mieszkańców gminy w tym również byłych pracowników PGR - ów. Umożliwienie kilku z nich - najbardziej obiecujących - osiągnięcie statusu zaradnych życiowo spowoduje efekt częściowego domina. Istnieją możliwości skorzystania ze środków pozabudżetowych na ten cel.

Inicjatywa powinna się opierać na przekazaniu w użyczenie mało przydatnego gminie obiektu innej zlikwidowanej instytucji przy jednorazowym wsparciu z budżetu gminy. Podstawowym zadaniem inkubatora ma być tworzenie nowych miejsc pracy dla bezrobotnych poprzez tworzenie jednoosobowych warsztatów pracy oraz rozwój małych firm. Inkubator wspierany przez małe firmy (w zamian za promocję prowadzoną przez gminę) może być wspierany przez małe i średnie firmy z Gminy.

Na terenie gminy znajdują się budynki i hale po upadłych przedsiębiorstwach, spółkach. Obiekty te częściowo niszczeją nie wykorzystane i trudno znaleźć na nie nabywcę.

O ile jest możliwość przejęcia ich przez gminę, mogą być wtedy przeznaczone również do utworzenia w nich inkubatora. Konieczne jest wtedy ich adaptowanie pod kątem produkcji i obsługi technicznej dla przyszłych firm tam zlokalizowanych. Generalnym założeniem inkubatora jest stworzenie warunków dla powstania i rozwoju małego przedsiębiorstwa, do momentu uzyskania przez niego samodzielności i wejścia w fazę rozwoju. Oferowany w inkubatorze pakiet korzyści dla potencjalnych firm uczestniczących w nim obejmuje:

• preferencyjne formy dzierżawy obiektów na działalność gospodarczą;
• łatwy dostęp do urządzeń poligraficznych i telekomunikacyjnych;
• bezpłatne lub po cenach preferencyjnych konsultacje ekonomiczne, finansowo - księgowe, prawne oraz techniczne.

Firmy umiejscowione w inkubatorze czują się bezpieczniejsze w pierwszym na ogół najtrudniejszym okresie działania, ponoszą mniejsze koszty funkcjonowania, w szybszym tempie powiększają doświadczenie, szybciej wchodzą w sieć dystrybucji i przepływu informacji.

Warunkami dobrego funkcjonowania ośrodka (inkubator) są:

• częste szkolenia uczestników inkubatora;
• właściwy i elastyczny system finansowania inkubatora;
• kształtowanie właściwych stosunków pomiędzy firmami współpracującymi;
• stałe pogłębianie wiedzy przez osobę kierującą inkubatorem;
• promocja najlepszych firm.

Inkubator w gminie nie powinien być wzorowany na inkubatorach utworzonych w dużych miastach. Forma i zakres pomocy dla firm znajdujących się w inkubatorze małej gminy lub kilku sąsiednich gmin jest w większym stopniu ograniczona możliwościami lokalowymi i finansowymi tych gmin. Natomiast pożądana jest wymiana doświadczeń pomiędzy gminami organizującymi inkubatory w małych miejscowościach.

Wskazane jest podjęcie w ramach ośrodka przedsiębiorczości natychmiastowych działań organizacyjnych

Proponujemy między innymi następujące działania:

Szkolenie z zakresu drobnej przedsiębiorczości tematyka szkoleń powinna obejmować podstawy prawne tworzenia i funkcjonowania małych firm, sporządzanie biznes planów, marketing, księgowość. Wszystkie tematy należy prowadzić pod kątem czysto praktycznym (np. wypełnianie druków rejestracyjnych spółek, ksiąg przychodów i rozchodów, wniosków kredytowych). Bardzo ważne jest aby z informacją o organizacji szkoleń dotrzeć do wszystkich mieszkańców szczególnie środowisk popegeerowskich. Osoby uczestniczące w szkoleniu powinny ponosić przynajmniej częściowe jego koszty. Szkoleni na zakończenie powinni otrzymać zaświadczenia.

Instytucja współpracująca: Powiatowy Urząd Pracy w Gryfinie

Utworzenie w Urzędzie Miasta i Gminy lub Powiatowym Urzędzie Pracy punktu informacyjnego dla osób rozpoczynających i prowadzących działalność gospodarczą, szczególnie rolników chcących podjąć działalność gospodarczą pozarolniczą. Pracownicy realizujący to zadanie powinni zostać gruntownie przeszkoleni we wszystkich sprawach związanych z przedsiębiorczością. Powinni posiadać też wszelkie informacje na temat dostępnych kredytów oraz preferencyjnych pożyczek dla małych i średnich firm, gospodarstw rolnych. Pracownicy punktów informacyjnych powinni posiadać umiejętności wstępnej weryfikacji pomysłu w odniesieniu do osób rozpoczynających działalność. Po powstaniu inkubatora przedsiębiorczości punkt ten będzie się mieścił w jego strukturze lub UMiG.

Instytucja współpracująca: Powiatowy Urząd Pracy w Gryfinie.

Wykorzystanie Programów Specjalnych Urzędu Pracy i AWRSP. Aktywizacja zawodowa długotrwale bezrobotnych i uprzednio pracujących w PGR-ach może być prowadzona również w oparciu o programy specjalne. Programy te wdrażane są w celu utworzenia stałych miejsc pracy dla osób, które od czasu likwidacji zakładu nie miały żadnych szans uzyskania stałego zatrudnienia.

b) Ośrodek edukacyjno – kulturalny

funkcjonowałby na bazie szkół i Gryfińskiego Domu Kultury. Powinien prowadzić wszelką działalność edukacyjną młodzieży i dorosłych, wdrażać nowe systemy kształcenia pozaszkolnego, szkolić liderów i organizować życie kulturalno - sportowe. Pełnić rolę funkcjonującego „Ośrodka Kultury”.

Rozwój gospodarczy gminy uzależniony będzie od aktywności gospodarczej, społecznej i przedsiębiorczości mieszkańców gminy. W tym celu niezbędne jest powołanie w Gminie własnych centrów, które stymulowałyby wszelkie procesy aktywizacji mieszkańców i przedsiębiorstw w gminie.

Ośrodek edukacyjno-kulturalny funkcjonowałby na bazie szkoły podstawowej lub ponadgimnazjalnej. Powinien prowadzić wszelką działalność edukacyjną młodzieży i dorosłych; wdrażać także nowe systemy kształcenia pozaszkolnego, szkolić liderów i organizować życie kulturalno-sportowe. Proponuje się utworzenie trzech gminnych ośrodków edukacyjno-kulturalnych - na bazie Zespołu Szkół Zawodowych i Szkół Podstawowych w Gardnie i Chwarstnicy. Proponowane formy działalności dla takiego ośrodka zostaną zaprezentowane dalej, a wyboru form działania dokonują przedstawiciele lokalnej społeczności, tj. Rady Rodziców, Rady Sołeckie, Rada LZS oraz przedstawiciele gminy w Izbie Rolniczej.

Ośrodek taki ma mieć w kręgu zainteresowania:

• ucznia w końcowej fazie nauki,
• ucznia gimnazjum i szkoły średniej z terenu gminy,
• młodych pracowników,
• młodych bezrobotnych,
• dorosłych pracujących i czasowo pozostających bez pracy,
• środowisko gminy jako zbiorowość społeczną.

W ramach swych działań Ośrodek powinien:

• przyjmować oddolne inicjatywy w zakresie potrzeb edukacyjnych środowiska,
• gwarantować możliwość elastycznego rozwiązywania lokalnych problemów rynku pracy (kursy itp.),
• poszukiwać zdolnych, ambitnych „liderów” w różnych dziedzinach,
• inspirować nowe formy dokształcania, doskonalenia, promowania,
• być jednostką o dużej pojemności i otwartej strukturze organizacyjnej, zdolną do szybkiego reagowania na potrzeby lokalnego rynku i środowiska,
• inspirować współpracę ponadlokalną miasta i gminy celem nabycia doświadczeń i promocji,
• inspirować kulturalne i sportowe potrzeby środowiska poprzez młodzież i ich rodziców, ludzi biznesu i samorządu,
• prowadzić działalność gospodarczą i handlową z wykorzystaniem własnej bazy,
• współpracować z WODR, PUP, WUP, FRDL, itp.

Ośrodek ten powinien spełniać oczekiwania środowiska gminy poprzez:

• przełamanie bariery niemożności i apatii wśród ludzi młodych,
• generowanie i promowanie „liderów” w różnych dziedzinach życia gospodarczego, kulturalnego i sportowego,
• aktywizację obywatelską w zakresie:
• poszerzenia wśród uczniów wiedzy o samorządności terytorialnej,
• rozwoju zdolności przywódczych młodych działaczy społecznych,
• nabywania umiejętności organizacji warsztatu pracy społecznej,
• kontaktowania młodych liderów z działaczami samorządowymi gminy (dyskusja, współpraca, czynna edukacja),
• wymianę doświadczeń z innymi.
• nawiązywanie współpracy ponadgminnej i zagranicznej celem wymiany doświadczeń, nauki i podpatrywania,
• sporządzenie mapy instytucji wspierających, stowarzyszeń i związków mogących wesprzeć gminę,
• bycie ośrodkiem promocji gminy w różnych dziedzinach,
• promowanie polityki lokalnej i lokalnych polityków.

18.2.   Promocja gminy

Jednym z najistotniejszych czynników decydujących o powodzeniu jest przekonanie inwestorów i przedsiębiorców, że na danym obszarze istnieje odpowiednia tradycja i kultura robienia interesów,dobra atmosfera sprzyjająca pobytowi na tym terenie.

Na stworzenie takiego przekonania społeczności lokalne pracują pokoleniami, jednakże mimo zauważalnego niedostatku w tej mierze, również w Gryfinie istnieją znaczące aktywa.

Pierwsze wrażenie jest często najważniejsze. Stwarza je ogólny wygląd miejscowości, charakter zabudowań ulic, zadbanie domostw. Często czynnikami decydującymi o korzystnym pierwszym wrażeniu jest czystość. Ogólny wygląd miejscowości lub obszaru wyrabia przekonanie o gospodarności lub niegospodarności okolicy. Drugim elementem wspierającym ogólny obraz gminy jest umiejętność zespołowego działania mieszkańców.

Szczególnie wysoko ocenia się taką społeczność lokalną, która potrafi się zorganizować, scalić wokół wspólnych celów i poświecić własny czas i pieniądze do zrealizowania zamierzonych celów.

Promocja miasta i gminy na zewnątrz

Cele strategiczne rozwoju muszą być wspierane przez system promocji (oferty inwestycyjnej). Inwestor powinien w jednym miejscu uzyskać wszelkie informacje o dostępnych potencjalnych lokalizacjach działalności gospodarczej. Niezbędne są zatem następujące działania:

• rozpocząć kampanię reklamową gminy w środkach masowego przekazu – telewizja, radio, prasa,
• opracować i wydać nowy profesjonalnie opracowany folder, materiały informacyjne i rozesłać je do wielu organizacji reprezentujących środowiska biznesu w kraju i zagranicą (polskich ambasad, radców handlowych, izb gospodarczych itp.),
• uczestniczyć w wystawach, konferencjach i konkursach promując gminę,
• zapewnić z budżetu gminy specjalne środki na promocję,
• zorganizować imprezy promocyjne np.:
• międzynarodowe zawody wędkarskie,
• festiwal pieśni religijnej i inne imprezy kulturalne o zasięgu powiatowym i wojewódzkim,
• zawody sportowe (biegi, turnieje piłki nożnej, żeglarstwo),
• targi ,
• „Dni Ziemi Gryfińskiej”,
• konferencje i seminaria popularno-naukowe itp.,
• współpraca z gminami Niemiec, Danii i Szwecji w ramach Euroregionu „Pomerania”.

Działania wewnętrzne

Wewnętrzne działania gminy muszą wspierać intensywną akcję reklamującą gminę jako miejsce, w którym można zainwestować. Należy zbudować wizerunek gminy solidnej i godnej zaufania. Jedną z najważniejszych spraw jest wiarygodność wobec partnerów. Uznać należy, że w rozmowach z inwestorami, nie tyle ważne jest dysponowanie określonymi zasobami (np. zasilaniem energetycznym), ale przekonanie inwestora, że gmina rozwiąże dany problem w określonym czasie i następnie bezwzględnie wywiązanie się z danego słowa.

Z tą myślą w Urzędzie Miasta i Gminy należy wytypować zespół kompetentnych pracowników, którzy potrafią dążyć do wyznaczonych celów i odpowiednio reagować na oczekiwania partnerów. Dużą wagę przywiązuje się do pierwszego kontaktu z kontrahentem.

Zespół musi także odpowiednio przygotować się do negocjacji z inwestorem. Musi prowadzić wspólną politykę. Prowadzenie tak zgodnej polityki negocjacyjnej wymaga bardzo dobrej komunikacji pomiędzy członkami grupy negocjacyjnej. Służy temu przede wszystkim czytelny podział obowiązków i umiejętne rozdzielanie zadań wg kompetencji i predyspozycji pracowników. Ważne jest aby Urząd Miasta i Gminy prowadził działania o charakterze integracyjnym takie jak: wyjazdowe szkolenia, spotkania towarzyskie, imprezy wigilijne i rocznicowe.

Oprócz stworzenia dobrego i skutecznego zespołu Urzędu Miasta i Gminy należy także zapewnić mu sprzyjającą atmosferę pracy.

Zarząd musi podjąć się zbudowania konsensusu w społeczeństwie gminy, przekonanie go, że inwestorzy są gminie potrzebni. Należy także pokazać mieszkańcom wpływ działań proinwestycyjnych w gminie na stopniową poprawę warunków życia we wszystkich wsiach. Cały Zarząd wraz z radnymi regularnie, raz na kwartał (lub częściej jeżeli jest taka potrzeba) musi spotykać się z mieszkańcami poszczególnych wsi.

Podstawowym zagrożeniem dla wdrożenia strategii są interesy partykularne i myślenie krótkoterminowe. Cała gmina powinna rozwijać się tak równomiernie, jak to tylko możliwe. Wzrost inwestycji jest głównym elementem tego rozwoju.

Żaden poważny inwestor nie zdecyduje się zainwestować, jeżeli nie będzie widział perspektywy szybkiej realizacji inwestycji i uruchomienia działalności. Wielomiesięczne oczekiwania na wszelkie pozwolenia i inne formalności zniechęcą każdego, kierującego się racjonalnymi czynnikami, inwestora, nawet jeżeli lokalizacja inwestycji miałaby być bardzo atrakcyjna. Opierając się na zasadach, którymi kierują się inwestorzy zagraniczni.

 Zarząd musi przyjąć kilka podstawowych zasad działań proinwestycyjnych wychodzących naprzeciw oczekiwaniom kontrahentów. Podstawową zasadą w kontaktach z inwestorami musi być wzajemna wiarygodność, rzetelność i solidność. Władze gwarantują krótki okres realizacji transakcji kupna – sprzedaży gruntów. Powinien on trwać maksymalnie 2 miesiące od pierwszych kontaktów z inwestorem, poprzez negocjacje, do umowy notarialnej. Urząd Miasta i Gminy powinien udzielać wszechstronnej pomocy inwestorowi w załatwianiu spraw merytorycznych, formalno – prawnych w administracyjnym toku postępowania. Oferowany teren powinien być w pełni uzbrojony i należeć do gminy. Konieczne jest także uprzednie uzgodnienie przeznaczenia terenu na poszczególne rodzaje działalności gospodarczej.

Wszelkie negocjacje prowadzone z potencjalnymi inwestorami (jak i podejmowanie decyzji), aż do podpisania umowy przeprowadza zespół trzyosobowy, reprezentujący Zarząd. W trakcie negocjacji obowiązuje zasada eliminowania wszelkich sporów w obecności inwestora.

Aby uatrakcyjnić ofertę, należy przyjąć zasadę sprzedaży gruntów na własność. Zgodnie z polskim ustawodawstwem, sprzedaż powinna mieć formę przetargu ofert gdzie oprócz ceny, można zawrzeć dodatkowe uwarunkowania przyszłej inwestycji, przyjęte wcześniej w ramach wzajemnych uzgodnień. Proponowana cena ma być optymalna, co nie znaczy, że niska. Cena porównywalna do cen gruntów o podobnej randze w Polsce wyeliminuje przypadkowych kontrahentów i narzuci partnerski stosunek w negocjacjach.

WODR – Wojewódzki Ośrodek Doradztwa Rolniczego, PUP -  Powiatowy Urząd Pracy, WUP – Wojewódzki Urząd Pracy, FRDL – Funkcja Rozwoju Demokracji Lokalnej.